2020 - year of hell - Geoffrey van Dijk

Artist statement 2020

Ik maak niet per se de mooiste dingen. Ik maak werk dat niet af is of waar fouten of slordigheden nog inzitten. Het werk dat je maakt voordat je gaat poetsen, bijwerken en bijschaven. Werk dat je denk ik als maker het beste kunt waarderen – ik wil zo dicht mogelijk bij dat eerste moment blijven.

In een interview met het NRC in 1991 zei schilder Erik Andriesse: “wat ik schilder is het tatoeage-repertoire. Bloemen en schedels. Iedereen over de hele wereld begrijpt het. Leven en dood.” Net zoals Andriesse zich verwant voelde aan het tatoeage repertoire en haar universele betekenis, voel ik in mijn tekenen een verwantschap met briefjes op straat, persoonlijke uitingen op muren en teksten op wc’s van openbare tankstations – het vandalisme repertoire, om in de terminologie van Andriesse te blijven.

Hierin vind ik iets tijdloos dat zeer intiem verbonden is met het mens-zijn. Latrinalia, afgeleid van het woord latrine – teksten en tekeningen op wc’s, zijn wereldwijd terug te vinden. De marges van middeleeuwse boeken stonden al vol met drôleries, vaak schunnige illustraties die in onderwerp sterk doen denken aan het vandalisme van nu. Ik benut deze onderwerpen echter niet vrijblijvend. Ik bevecht ze door ze te bevragen, te onderzoeken en tegen te spreken. Ik confronteer mijn aannames en mijn drang naar esthetiek. Ik componeer met mijn weloverwogen vandalisme.